Οι θυσίες του ελληνικού λαού και κυρίως των μισθωτών και των συνταξιούχων άρχισαν να πιάνουν τόπο.
Επιτέλους τον Αύγουστο δημιουργήθηκε πρωτογενές π λ ε ό ν α σ μ α στον κρατικό προϋπολογισμό ύψους 850 εκ. ευρώ. Κύρια αιτία οι αυξημένοι φόροι ε ι σ ο δ ή μ α τ ο ς (βασικό «υποζύγιο» τους οι εργαζόμενοι) και ο περιορισμός των δαπανών του Δημοσίου.
Κατά το ίδιο οκτάμηνο Ιανουαρίου – Αυγούστου το ταμειακό έλλειμμα του Δημοσίου συρρικνώθηκε στα 6 δις ευρώ δημιουργώντας βάσιμες προσδοκίες για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων του 2012.
Η αναγνώριση των θυσιών του ελληνικού λαού πλέον καταγράφεται επίσημα και το «κλίμα» σε βάρος της χώρας αλλάζει, διεθνώς.
Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία έρχεται η Τρόικα να «αποφασίσει» για το μέλλον της χώρας, αλλά και της Ευρωζώνης προσθέτουμε και με μία επίδειξη κυνισμού και αδιαλλαξίας, απαιτεί μέσω e–mail την πλήρη και ατεκμηρίωτη (σε εξοικονόμηση δαπανών για την χώρα) κατάλυση των εργασιακών σχέσεων που έχουν απομείνει από την βάρβαρη μνημονιακή νομοθεσία της τελευταίας διετίας και επιτάσσει:
1. Την αποσύνδεση του χρόνου απασχόλησης από το ωράριο λειτουργίας στον ιδιωτικό τομέα.
Θέλουν δηλαδή διαφορετικά ωράρια εργασίας μέσα στην ημέρα και στην εβδομάδα, δήθεν για να αυξηθεί η «ευελιξία» της εργασίας, λες και είναι αυτό το πρόβλημα των επιχειρήσεων και των Τραπεζών, σήμερα στην Ελλάδα!
Η εργοδοτική πλευρά όμως έχει στα χέρια της όλα τα «εργαλεία» της ευέλικτης εργασίας με νόμους αλλά και την δυνατότητα να διευθετεί το χρόνο εργασίας σε τετράμηνη, εννεάμηνη βάση ή και δωδεκάμηνη βάση.
Το μόνο που δεν έχει είναι η ανεξέλεγκτη κατάργηση των περιορισμών που υπάρχουν για την εναλλαγή της απασχόλησης μεταξύ πρωινής/απογευματινής/βραδινής βάρδιας. Αλλά και πάλι το περιορισμένης εμβέλειας αυτό «πρόβλημα» έχει λυθεί, αφού αντιμετωπίζεται στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας των κοινωνικών εταίρων, ανάλογα με την εκάστοτε ιδιομορφία των συνθηκών κάθε ενδιαφερόμενης επιχείρησης…
2. Την αύξηση των ημερών απασχόλησης σε έξι (6).
Αυτό κι αν είναι «τρελό», μόνο και που το ακούει κανένας. Εδώ έχουμε πρόβλημα πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης στο πενθήμερο.
Θέλουμε (ντε μεκ) και μία ημέρα παραπάνω… για να διοχετεύσουμε το «πλεονάζον» ανθρώπινο δυναμικό των επιχειρήσεων;;; Κατ’ αρχήν το μέτρο αυτό είναι αντιφατικό και αναιρεί εντελώς το προηγούμενο.
Αν σου χρειάζεται μία επιπλέον ημέρα την εβδομάδα, τότε, γιατί «κόπτεσαι» για την «ελαστικοποίηση» του υφιστάμενου πενθήμερου;
Ή το ένα θα ισχύει, ή το άλλο.
Και τα δύο μαζί δεν γίνεται!!!
Είναι πάντως γελοίο σε μία χώρα που θρηνεί 1,3 εκ. ανέργους του ιδιωτικού τομέα το προτεινόμενο «φάρμακο» ανάκαμψης να αναζητείται στην διεύρυνση του χρόνου εργασίας των ήδη εργαζομένων…
Εφόσον οι ανάγκες στην αγορά εργασίας είναι τόσο μεγάλες ας δοθούν κίνητρα στις επιχειρήσεις να προσλάβουν ανέργους…
Ο σκοπός τους όμως δεν είναι αυτός. Θέλουν δυνατότητα συμφωνίας για κατανομή του 40ωρου σε εξαήμερη βάση, ανάλογα με τις «ανάγκες» της επιχείρησης. Πως θα διασφαλίζεται όμως η τήρηση του αναλογούντος ημερήσιου ωραρίου σε έναν έκαστο των εργαζομένων;
Σημείωση: Τροϊκανοί και εργοδότες για τα ως άνω θέματα 1 και 2 να διαβάζουν καλύτερα τους υφιστάμενους νόμους. Ο νόμος 3385/2005 (Φ.Ε.Κ. 210/Α/19-8-2005) καλύπτει κάθε υπαρκτή ανάγκη για διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε τετράμηνη (με έγκριση αρμόδιας μικτής επιτροπής) και σε ετήσια (με συμφωνία εργοδοτών-εκπροσώπων εργαζομένων) βάση. Μάλιστα από τότε είχε προβλεφθεί ότι η όποια ρύθμιση διευθέτησης δεν μπορούσε να επιτευχθεί με διαιτητική απόφαση. Ούτε αυτό τους φτάνει!!!
3. Την μείωση του ποσού και του χρόνου προειδοποίησης στις αποζημιώσεις, λόγω απόλυσης.
Πρόσφατα οι αποζημιώσεις για την απόλυση των εργαζομένων μειώθηκαν με το νόμο 3863/2010 κατά 50%, αφού προηγηθεί χρόνος προειδοποίησης τους από τον εργοδότη σε διάστημα 4 ή 5 ή 6 μηνών, κατά περίπτωση, όσων απασχολούνται για 10-15 χρόνια ή για 16-20 χρόνια ή για πάνω από 21 χρόνια αντίστοιχα.
Πόσα άλλα χρήματα θέλουν να βγάλουν από τους απολυμένους;
Αλήθεια, γιατί δεν μας λένε και το προσδοκώμενο «όφελος» γι’ αυτή τη νέα περικοπή και ποιος τελικά θα επωφεληθεί από αυτή, γιατί το Κράτος αποκλείεται!
Το ίδιο ισχύει και για την φαεινή ιδέα τους να περικόψουν το 50% της νόμιμης αποζημίωσης που λαμβάνει ο συνταξιοδοτούμενος με π λ ή ρ η σύνταξη, όταν αποχωρεί από την εργασία του.
4. Την αύξηση του ορίου ηλικίας για πλήρη συνταξιοδότηση από το 65ο έτος στο 66ο το 2013 και στο 67ο από το 2014.
Το «μέτρο» αυτό το αφήνουμε χωρίς σχόλια προς τους οικονομικούς «εγκεφάλους» που το εισηγούνται για δήθεν περιστολή δαπάνης περί το 1 δις ευρώ, γιατί αμφιβάλουμε αν και τότε τα Ασφαλιστικά Ταμεία θα έχουν την δυνατότητα χορήγησης των συντάξεων που οφείλουν εξαιτίας της έλλειψης πόρων που επιτείνει η καθημερινή μείωση του ενεργού πληθυσμού που πληρώνει εισφορές, τα «λουκέτα» στις επιχειρήσεις, η «μαύρη εργασία» που ανθεί, η εισφοροδιαφυγή και η εισφοροαποφυγή που καλπάζουν κλπ.
Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει πρώτα να ληφθούν άμεσα και δραστικά μέτρα πριν φτάσουμε σε περικοπές ώριμων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.
Τι οφείλουν να δώσουν αυτοί
1. Όπως «κουρεύτηκαν» τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου που είχαν στην κατοχή τους Ιδιώτες, Τράπεζες, Ασφαλιστικά Ταμεία κλπ, να «κουρευτούν» αντίστοιχα και τα ομόλογα που έχει στην κατοχή της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (αξίας 40 δις ευρώ) και οι Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες (αξίας 12 δις ευρώ).
2. Σε κάθε περίπτωση να επιστραφεί στην Ελλάδα το κέρδος από την παραπάνω διαδικασία που υπολογίζεται στα 10 δις ευρώ, γιατί τα ελληνικά ομόλογα είχαν αγοραστεί σε τιμή 18% χαμηλότερη από την ονομαστική τους.
3. Να αφαιρεθούν από το χρέος της χώρας τα 50 δις που προορίζονται για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών.
4. Στο πλαίσιο του Δικαίου που διέπει τις συναλλαγές διεθνώς (καλή πίστη και χρηστά ήθη) ο αντισυμβαλλόμενος δανειστής της χώρας μας εκτός από τα πιο πάνω αυτονόητα οφείλει, όχι νέα χρηματοδότηση προς την Ελλάδα, αλλά μία διετή έστω επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους της, αφού ο ίδιος (το Δ.Ν.Τ.) έχει αποφανθεί ότι αυτό δεν είναι βιώσιμο, γιατί το 2020 αναμένεται να διαμορφωθεί στο απαγορευτικό 150% του Α.Ε.Π…
Την τελευταία δυνατότητα έδωσαν οι διεθνείς δανειστές (Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ.) στην Πορτογαλία δεχόμενοι ότι η ύφεση στην οποία βυθίζεται η Οικονομία αυτής της χώρας δεν της επιτρέπει να επιτύχει τους στόχους της.
Εμείς με πολύ μεγαλύτερη ύφεση πως θα μπορέσουμε;
Συμπέρασμα
Οι εργαζόμενοι στην Τράπεζα γνωρίζουν ότι οι θέσεις μας δεν υπαγορεύονται από κομματικές, κυβερνητικές ή εργοδοτικές αφετηρίες. Δυστυχώς, έχουμε επιβεβαιωθεί στις κατά καιρούς γραπτές και προφορικές μας εκτιμήσεις για το αδιέξοδο της μνημονιακής πολιτικής και κυρίως για το κορυφαίο σφάλμα της ένταξης της χώρας στο Δ.Ν.Τ. Για τα αίτια της πολυδαίδαλης κρίσης έχουμε τοποθετηθεί ήδη από το 2008.
Εξακολουθούμε να πιστεύουμε κάνοντας και την αυτοκριτική μας ως συνδικαλιστικό κίνημα ευρύτερα, ότι:
«Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι οι μονόπλευρες και δογματικές πολιτικές λιτότητας δεν οδηγούν σε έξοδο από την κρίση».
Το ίδιο ακριβώς δήλωσε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος της Κύπρου κ. Στ. Στεφάνου στις 11/09/2012, μόλις τρία (3) 24ωρα από την κρίσιμη συνεδρίαση του Eurogroup στη Λευκωσία όπου θα εξεταστεί η κυπριακή προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης και το ενδεχόμενο του κυπριακού Μνημονίου…
Αντί Επιλόγου
Η τελευταία στάση της Τρόικας έχει προκαλέσει την αγανάκτηση και κύκλων που δεν είχαν ως χαρακτηριστικό τους την φιλο-συνδικαλιστική προσέγγιση, όπως ο διακεκριμένος αρθρογράφος των «Νέων» κ. Γιάννης Πρετεντέρης.
Αντί άλλου επιλόγου, λοιπόν παραθέτουμε αυτούσια περικοπή του από το άρθρο του με τίτλο «Παράνοια!» (βλ. «Νέα» στις 12/09/2012):
«ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ σε ποια άλλη δημοκρατική χώρα του πλανήτη έχουν καταργηθεί με άνωθεν εντολή οι ελεύθερες διαπραγματεύσεις και οι συμφωνίες μεταξύ των κοινωνικών εταίρων.
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ποια άλλη δημοκρατία έχει υιοθετήσει ένα μοντέλο κατάλυσης των κοινωνικών σχέσεων με το επιχείρημα ότι τα αποτελέσματα της ελεύθερης λειτουργίας τους δεν ταιριάζουν στις αντιλήψεις τριών υπαλλήλων του Δ.Ν.Τ., Ε.Κ.Τ. και της Κομισιόν.
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ, δηλαδή, σε ποια δημοκρατία η κυβέρνηση προσδιορίζει τις κοινωνικές σχέσεις με υπουργικές αποφάσεις. Ποια άλλη δημοκρατία έχει βάλει την κοινωνία της στον γύψο.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ ότι οι τροϊκανοί και οι προϊστάμενοί τους δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη πόσο βλάπτουν αυτήν τη χώρα. Πόσο έχουν τραυματίσει τη δημοκρατία της, την κοινωνία της, το φρόνημα της.
ΠΡΟΤΙΜΩ, ΔΗΛΑΔΗ, να πιστεύω ότι είναι απλώς ανεγκέφαλοι. Για να μην υποθέσω ότι είναι κυρίως επικίνδυνοι.»
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
Για το Δ.Σ. του Σωματείου Union Eurobank
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Στάθης Χαρίτος Γιάννης Σιδεράτος
