Α. Η νέα δανειακή σύμβαση της χώρας
Η νέα δανειακή σύμβαση των 109,1 δις ευρώ μαζί με 2 ακόμα συμβάσεις ύψους 30 δις ευρώ για τη χρηματοδότηση της ανταλλαγής των ομολόγων στο πλαίσιο του P.S.I. και 5,7 δις ευρώ για την καταβολή δεδουλευμένων τόκων ομολόγων που εντάχθηκαν στο P.S.I. αποτελούν ένα συνολικό πακέτο δανείων ύψους 144,7 δις ευρώ που θα λάβει η χώρα μας μέχρι το 2014 από τους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν σ’ αυτά προστεθούν και τα 28 δις ευρώ που εγκρίθηκαν να χορηγηθούν από το Δ.Ν.Τ., τότε τα συνολικά δάνεια που θα λάβει η χώρα μας στο πλαίσιο της νέας συμφωνίας φθάνουν τα 172,7 δις ευρώ.
Είναι σαφές ότι, με τη νέα σύμβαση, το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι το Ελληνικό Δημόσιο είναι πλέον υποχρεωμένο να δίνει προτεραιότητα στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων που προκύπτουν από τη νέα σύμβαση και, εφόσον μένουν χρήματα, θα μπορούν να διατίθενται σε άλλες ταμειακές ανάγκες. Είναι και ότι η Ελλάδα υποχρεούται να δεσμεύσει περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου προκειμένου να διασφαλίσει την αποπληρωμή των δόσεων και σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής έστω και μίας δόσης, θα βαρύνεται με υπέρογκους τόκους υπερημερίας ολόκληρο το ανεξόφλητο υπόλοιπο των δανείων.
Στην ουσία, καταλύεται κάθε έννοια αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών-μελών, αφού το νέο καθεστώς υπερβαίνει ακόμα και τη σχέση δανειζόμενου-δανειστή, καθώς οι όροι που προβλέπονται είναι ακόμα πιο επαχθείς και από αυτούς που επιβάλλουν οι Τράπεζες στους δανειολήπτες. Από τη στιγμή που προβλέπεται παραίτηση του κράτους και της Τραπέζης της Ελλάδος από το δικαίωμα της ασυλίας, το οποίο προστατεύει τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι διεκδικήσεων και κατασχέσεων από την πλευρά των πιστωτών, είναι προφανές ότι υπάρχει κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας τουλάχιστον στο οικονομικό πεδίο. Είναι φανερό ότι η χώρα μας εισέρχεται δεμένη χειροπόδαρα σε ένα σκοτεινό τούνελ, από το οποίο θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια για να μπορέσει να εξέλθει.
Μάλιστα στο πλαίσιο της ασφάλειας αυτού του δανείου είναι δυνατό να βρεθούμε ακόμα κι εμείς οι τραπεζοϋπάλληλοι των ιδιωτικών Τραπεζών ξαφνικά υπό ξένη κατοχή, αφού σε περίπτωση μη αποπληρωμής των δόσεων οι πιστωτές μας μπορούν να κατάσχουν τις μετοχές και τα χαρτοφυλάκια των ιδιωτικών ελληνικών Τραπεζών που θα αποκτήσει το Ελληνικό Δημόσιο μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Τ.Χ.Σ.) κατά τη διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης!
Β. Η ολέθρια, νέα, αντεργατική «μνημονιακή» νομοθεσία
Για να πάρουμε τα ως άνω νέα δάνεια συνολικού ύψους 172,7 δις ευρώ δεν αρκούσαν οι προαναφερθείσες επαχθείς δεσμεύσεις της χώρας. Επέβαλαν το προηγμένο (Ν. 4024/2011, άρθρο 37) και το νέο Μνημόνιο Συνεννόησης (Memorandum of Understanding) με τον απίστευτο νόμο 4046/2012. Τα παραρτήματα αυτού του Μνημονίου (Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής, Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής και Τεχνικό Μνημόνιο Συνεννόησης) δημοσιεύτηκαν στο ίδιο Φ.Ε.Κ. υπ’ αριθ. 28/14-2-2012 στην α γ γ λ ι κ ή (ως επίσημη γλώσσα) και σε… ελληνική μετάφραση!!!
Οι ρυθμίσεις αυτές κατέστησαν πλήρεις κανόνες δικαίου, άμεσης εφαρμογής, με τις διευκρινίσεις της… Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου (Π.Υ.Σ.) Νο 6, Φ.Ε.Κ. Α’ 38/28-2-2012 που καταλύουν το προϋφιστάμενο ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ. Ακόμη χειρότερη (αλλά επιστημονικά πάσχουσα) είναι η «ερμηνευτική» των ανωτέρω 4601/304 Εγκύκλιος του Υπουργείου Εργασίας της 12/03/2012 που συμπληρώνει το πλαίσιο της κ α τ ά ρ γ η σ η ς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και της αντικατάστασης τους από ατομικές συμβάσεις με περιορισμένα δικαιώματα για τους εργαζόμενους, ως εξής:
1. Κατάργηση κοινωνικών εταίρων και Εθνικής Γενικής Σ.Σ.Ε. (Γ.Σ.Ε.Ε.)
• Καταλύεται η σε ενέργεια Εθνική Γενική Σ.Σ.Ε. της Γ.Σ.Ε.Ε. με την επιβολή νέων ελάχιστων μισθών μειωμένων κατά 22% (32% για νέους κάτω των 25 ετών). Θεσπίζεται το «πάγωμα» αυτών των ορίων μέχρι το τέλος του προγράμματος. Μάλιστα ο επικεφαλής της αποστολής της Ε.Ε. στην Αθήνα κ. Ματίας Μορς, συνεπικουρούμενος από την Γεν. Γραμματέα του Δ.Ν.Τ. κα Κριστίν Λαγκάρντ θεωρούν ότι οι μειώσεις αυτές καλύπτουν μόνο το 50% της πραγματικής ανάγκης μειώσεων του μισθολογικού κόστους στην Ελλάδα (16/03/2012).
• Ακυρώνεται ο ρόλος της Γ.Σ.Ε.Ε. ως κοινωνικού εταίρου με τους εργοδότες (Σ.Ε.Β.). Πλέον Γ.Σ.Ε.Ε.-Σ.Ε.Β. απλώς θα διαβουλεύονται για τον καθορισμό των αμοιβών εργασίας, αλλά τελικά για το ζήτημα αυτό θα… νομοθετεί η Πολιτεία!
2. Πάγωμα ωρίμανσης/πολυετίας – κατάργηση της
• Αναστέλλονται διατάξεις νόμων και Σ.Σ.Ε. που προβλέπουν αυτόματες αυξήσεις αποδοχών λόγω συμπλήρωσης μεγαλύτερου χρόνου προϋπηρεσίας (ωριμάνσεις-χρονοεπιδόματα-πολυετίες), μέχρι η α ν ε ρ γ ί α να πέσει κάτω από 10%…
3. Μειωμένη η διάρκεια και το αντικείμενο ρύθμισης των Σ.Σ.Ε.
• Μειώνεται η μέγιστη διάρκεια των Σ.Σ.Ε. Ανώτατο νέο όριο τα 3 έτη. Μέχρι τώρα κάθε Σ.Σ.Ε. που προέβλεπε διάρκεια ισχύος πέρα από 1 έτος ή δεν είχε καμία αναφορά χρονικής ισχύος θεωρείται ότι είχε αόριστη διάρκεια (όπως ήταν όλες οι επιχειρησιακές Σ.Σ.Ε. του Σωματείου με την Τράπεζα).
• Φυσικά κάθε Σ.Σ.Ε. ανεξάρτητα από την συμφωνημένη διάρκεια ισχύος της μπορεί να λήξει με την καταγγελία ενός από τα μέρη που την συνομολόγησαν. Σε τραγικό αδιέξοδο θα βρεθούν κατά την γνώμη μας εκείνες οι επιχειρησιακές Σ.Σ.Ε. που ενσωματώνουν π ά γ ι ε ς διατάξεις, όπως το περιεχόμενο των Κανονισμών Εργασίας. Ακόμα κι αν οι κοινωνικοί εταίροι συνεχίζουν να τους εφαρμόζουν, όπως συμβαίνει με τον δικό μας Οργανισμό Υπηρεσίας Προσωπικού (Κανονισμός Εργασίας), θα πρέπει μάλλον να ανανεωθεί η ισχύς τους.
Εφόσον αυτές οι Σ.Σ.Ε. λήγουν αυτοδίκαια στις 14/02/2013, όπως λέει η νέα μνημονιακή νομοθεσία ή καταγγελθούν από ένα αντισυμβαλλόμενο μέρος, τότε τι γίνεται, εφόσον δεν επέλθει νέα συμφωνία; Από τη στιγμή που ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας (Ο.ΜΕ.Δ.) δεν έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί της διαφοράς (ρυθμίζει πλέον μόνο διαφορές επί του βασικού μισθού) δεν είναι δυνατό να λειτουργήσει χωρίς κανόνες μία επιχείρηση, πόσο μάλλον μία Τράπεζα, αν δεν καταστεί δυνατή η υπογραφή νέου Κανονισμού Εργασίας.
Πως είναι δυνατόν να διαπραγματεύονται ανά 3 χρόνια οι βασικοί όροι εσωτερικής λειτουργίας τέτοιων μεγάλων και σημαντικών επιχειρήσεων, όπως είναι οι Τράπεζες με κριτήριο την εκάστοτε επικρατούσα αντιστοιχία δύναμης εργοδοσίας-συνδικάτου; Για ποια σταθερότητα στις εργασιακές σχέσεις θα μπορούμε τότε να μιλάμε; Είναι σωστό να υποκατασταθεί το εσωτερικό Δίκαιο των επιχειρήσεων από τις αποφάσεις των Δικαστηρίων, γιατί τελικά εκεί θα προσφεύγουν οι εργαζόμενοι για κάθε ζήτημα…
Αν δε επικρατήσει η άποψη ότι οι μη μισθολογικοί όροι των Σ.Σ.Ε. (θεσμικά, όπως π.χ. το ωράριο λειτουργίας και εργασίας, το πενθήμερο κλπ) δεν μετενεργούν και μπορούν να τροποποιούνται ανά Τράπεζα μονομερώς από το διευθυντικό δικαίωμα, τότε οδηγούμεθα σε «ζούγκλα» εργασιακών σχέσεων για τακτοποίηση της οποίας δεν μπορεί πλέον ούτε ο Ο.ΜΕ.Δ. να επιληφθεί, αφού το μόνο που εξετάζει είναι ο βασικός μισθός…
4. 14/02/2013: «Ξαφνικός θάνατος» όλων των Σ.Σ.Ε.
• Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (Σ.Σ.Ε.) που βρίσκονται σε ισχύ 24 μήνες μέχρι την 14/02/2012 ή και περισσότερο λήγουν αυτομάτως (άσχετο αν είχαν καταστεί αορίστου χρόνου) στις 14/02/2013. Το μέτρο αυτό που καταλύει την ελευθερία της έκφρασης των κοινωνικών εταίρων καταλαμβάνει και όλες τις επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας μεταξύ του Σωματείου μας και της Τράπεζας. Το ίδιο ισχύει και για τις Διαιτητικές Αποφάσεις, δηλαδή ισχύει και για την υπ’ αριθ. 37/2009 Διαιτητική Απόφαση της Ο.Τ.Ο.Ε. που υπέχει θέση κλαδικής Σ.Σ.Ε., άρα κι αυτή λήγει στις 14/02/2013…
Πριν την ως άνω λήξη τους (στις 14/02/2013) οι παραπάνω συμβάσεις εργασίας του Σωματείου μας και της Ο.Τ.Ο.Ε. μπορεί να λήξουν π ρ ό ω ρ α, αν τυχόν καταγγελθούν από την αντισυμβαλλόμενη εργοδοσία…
5. Εξαφάνιση μετενέργειας των Σ.Σ.Ε. – Απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα
• Σύμφωνα με τη παραπάνω νέα και δυσμενή πραγματικότητα οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας Σωματείου-Τράπεζας που έχουν λήξει ή καταγγελθεί πρόωρα παραμένουν σε ισχύ για μέγιστο χρονικό διάστημα τριών (3) μηνών και όχι έξι (6) μηνών, όπως μέχρι τώρα ίσχυε (Ν. 1876/90, άρθρο 9, παρ. 4)…
Μετά την πάροδο αυτού του τ ρ ι μ ή ν ο υ (όσο διαρκεί το τρίμηνο οι όροι των Σ.Σ.Ε. έχουν κανονιστική ισχύ και εξατομικεύονται σε κάθε εργαζόμενο), αρχίζει η φάση της μ ε τ ε ν έ ρ γ ε ι α ς κατά την οποία οι όροι των επιχειρησιακών και των κλαδικών Σ.Σ.Ε. αποβάλουν την άμεση ισχύ τους, και παύουν να ρυθμίζουν τη σύμβαση εργασίας του εργαζόμενου, αν δ ε ν ε π ι τ ε υ χ τ ε ί η σ ύ ν α ψ η ν έ α ς Σ. Σ. Ε. από το Σωματείο (για επιχειρησιακή) ή την Ο.Τ.Ο.Ε. (για κλαδική) στο τρίμηνο αυτό που προηγήθηκε. Σε αυτή την περίπτωση ο εργοδότης οφείλει να συνεχίσει να καταβάλει μόνο το β α σ ι κ ό μ ι σ θ ό και τα επιδόματα ωρίμανσης (αρχαιότητας, προϋπηρεσίας ή πολυετίας), τέκνων, εκπαίδευσης (επιστημονικό) και βαρέων επαγγελμάτων (ανθυγιεινό) που όριζαν η λήξασες ή καταγγελθείσες Σ.Σ.Ε. (για μας της Ο.Τ.Ο.Ε.)…
Δηλαδή, ο εργοδότης δ ε ν ο φ ε ί λ ε ι να καταβάλει τους πρόσθετους μισθούς ή επιδόματα που προβλέπουν οι κλαδικές Σ.Σ.Ε., Ο.Τ.Ο.Ε.-Τραπεζών (π.χ. επίδομα ισολογισμού), αλλά και τις αμοιβές που ο ίδιος έχει χορηγήσει (πέραν των νομίμων) ως α υ ξ ή σ ε ι ς μισθοδοσίας ή ως έμμεση οικονομική ενίσχυση των εργαζομένων (επιδόματα, βοηθήματα, ασφαλιστήρια συμβόλαια κ.ο.κ.) για επιβράβευση της εργασίας, της παραγωγικότητας, της αποδοτικότητας, της αυξημένης ευθύνης κλπ των εργαζομένων της Τράπεζας στο πλαίσιο των υφισταμένων αποδοχών-παροχών, αν κατά τη διάρκεια του τριμήνου πριν τη μετενέργεια δεν υπογραφεί νέα Σ.Σ.Ε. Τράπεζας-Σωματείου που να ανανεώνει αυτές τις μισθολογικές παροχές.
6. Κατάργηση προσφυγής στη διαιτησία (Ο.ΜΕ.Δ.) – Αδιέξοδο στις Σ.Σ.Ε.
• Με τη νέα μνημονιακή νομοθεσία ο τρόπος προσφυγής στη διαιτησία και το όλο σύστημα που μέχρι σήμερα ήταν υποχρεωτικό καθίσταται προαιρετικό, αφού πλέον δεν είναι δυνατή η μονομερής προσφυγή σε αυτή. Άρα η εργοδοτική πλευρά μπορεί να «μπλοκάρει» κάθε προσπάθεια καταφυγής των συνδικάτων στον Ο.ΜΕ.Δ. εκτός κι αν αυτή αφορά το ανώδυνο πρώτο στάδιο της μ ε σ ο λ ά β η σ η ς που παραμένει ως έχει.
Δεν έφτανε όμως αυτό το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα που έδωσε ο μνημονιακός νομοθέτης καθ’ υπαγόρευσιν στον αντίστοιχο εθνικό νομοθέτη (στην αγγλική γλώσσα, να μην ξεχνάμε…), αλλά φρόντισε να ακυρώσει και κάθε πιθανότητα καταφυγής στην διαιτησία στα ζητήματα που οι κοινωνικοί εταίροι σ υ μ φ ω ν ο ύ ν να παραπέμψουν ενώπιον της, όπως π.χ. ζητήματα αμοιβών πέραν του βασικού μισθού, μη μισθολογικούς όρους (ωράριο, πενθήμερο κ.ο.κ.) ή απλά θεσμικά ζητήματα (πειθαρχική διαδικασία, αξιολόγηση κλπ)!
Κατά τον Καθηγητή του Εργατικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεώργιο Λεβέντη «ο περιορισμός αυτός ως προς το αντικείμενο της διαιτησίας είναι πλέον ακατανόητος μετά την μεταβολή του συστήματος από υποχρεωτικό σε προαιρετικό. Διότι οι κοινωνικοί εταίροι που συμφωνούν να προσφύγουν στη διαιτησία μπορούν να συμφωνούν και ως προς τα ζητήματα που θα επιλύσει ο διαιτητής» (βλ. τόμος 68/2012 Δ.Ε.Ν., τεύχος 1598).
Σύμφωνα μάλιστα με τον κ. Λεβέντη «τα μέρη μπορούν να συμφωνήσουν και να προσφύγουν σε διαιτητή εκτός Ο.ΜΕ.Δ., οπότε πάλι επιλέγουν ελεύθερα το αντικείμενο της διαιτησίας»…
7. Κατάργηση ατομικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου και ρητρών μονιμότητας ή όρων που υποκρύπτουν μονιμότητα
• Οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου εργαζομένων σε επιχειρήσεις, εκμεταλλεύσεις, εταιρείες ή οργανισμούς που περιέχουν όρους για τη λήξη αυτών με την συμπλήρωση κάποιου ορίου ηλικίας ή με την συμπλήρωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης από την 14/02/2012 μ ε τ α τ ρ έ π ο ν τ α ι σε συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου με άμεση ισχύ.
Σε περίπτωση καταγγελίας αυτών των συμβάσεων εργασίας (απολύσεις) μετά την 14/02/2013 εφαρμόζονται πλέον οι διατάξεις της ισχύουσας εργατικής νομοθεσίας για τις συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, χωρίς να απαιτείται πλέον ο εργοδότης να ακολουθήσει μία ορισμένη διαδικασία (π.χ. εισήγηση ή απόφαση Πειθαρχικού Συμβουλίου) και χωρίς να στοιχειοθετείται εκ μέρους του σ π ο υ δ α ί ο ς λ ό γ ο ς ως αιτιολογικό της απόλυσης.
Η νέα ρύθμιση καταργεί όλες τις σχετικές αντίθετες διατάξεις Νόμων, Κανονισμών Εργασίας, Κανονισμών με ισχύ Σ.Σ.Ε., Κανονισμών με ισχύ συμβάσεως, σε Πρακτικά Συμφωνίας ή ακόμη σε εγκυκλίους ή Πράξεις Διοίκησης και μάλιστα συνιστά α μ φ ι μ ε ρ ώ ς α ν α γ κ α σ τ ι κ ό δ ί κ α ι ο, δηλαδή δεν επιτρέπεται πλέον και στο μέλλον να συμφωνηθούν Σ.Σ.Ε. (Κανονισμοί Εργασίας) με όρους μονιμότητας σύμφωνα με τους παραπάνω που καταργούνται!!!
• Το απίστευτο είναι ότι το Υπουργείο Εργασίας με την «Ερμηνευτική του Εγκύκλιο» για τα θέματα αυτά (παρ. 6 του άρθρου 1 του Ν. 4046/2012) θεωρεί ως «ρήτρες μονιμότητας» και ως «όρους που υποκρύπτουν μονιμότητα» και τους ειδικούς, εργασιακούς όρους των Σ.Σ.Ε. που διασφαλίζουν σταθερότητα στη θέση εργασίας, όπως:
– Υπηρεσιακές μετακινήσεις
– Μετατάξεις
– Αποσπάσεις
– Μεταθέσεις
– Τοποθετήσεις
– Κατάληψη πάσης φύσεως θέσης ευθύνης/ανάκληση αυτής.
Γενικά το Υπουργείο Εργασίας θεωρεί ως «όρο που υποκρύπτει μονιμότητα» κάθε διάταξη που μπορεί με τρόπο αναλογικό ή με ευθεία εφαρμογή να παραπέμπει στις διατάξεις του «Κώδικα περί Δημοσίων Υπαλλήλων»!!!
Σημαντικές παρατηρήσεις
• Οι πιο πάνω νέες, αντεργατικές και νομικά πάσχουσες – κατά την άποψη μας – μνημονιακές ρυθμίσεις σε καμία περίπτωση δεν μεταβάλουν το ισχύον στην Τράπεζα μας δίκαιο καταγγελίας της σύμβασης εργασίας που καθορίζει ο Κανονισμός Εργασίας (Οργανισμός Υπηρεσίας Προσωπικού) στο άρθρο 19 της από 12/09/2000 επιχειρησιακής Σ.Σ.Ε. Τράπεζας-Union. Σύμφωνα με αυτόν η ατομική σύμβαση εργασίας των υπαλλήλων της Eurobank είναι α ο ρ ί σ τ ο υ χρόνου άρα δεν εφαρμόζονται οι μνημονιακές διατάξεις που αφορούν τις ορισμένου χρόνου συμβάσεις εργασίας και η καταγγελία τους (απόλυση) πρέπει να είναι α ι τ ι ο λ ο γ η μ έ ν η. Δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας για τις συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου που η καταγγελία τους είναι εντελώς αναιτιολόγητη.
Αντίθετα στον Κανονισμό Εργασίας της Eurobank καθορίζονται απολύτως όλοι οι ε ι δ ι κ ό τ ε ρ ο ι λόγοι σύμφωνα με τους οποίους μπορεί να καταγγελθεί η σύμβαση εργασίας κατά τρόπο σαφή και π ε ρ ι ο ρ ι σ τ ι κ ό.
Η Τράπεζα μας α ν ή κ ε και ανήκει ακόμα στον Ι δ ι ω τ ι κ ό Τ ο μ έ α και σύμφωνα με τον Καθηγητή του Εργατικού Δικαίου, κ. Γεώργιο Λεβέντη: «Ουδείς λόγος γενικότερου συμφέροντος θα συνέτρεχε, προκειμένου να επεκταθεί μία τέτοια ρύθμιση – περί όρων που υποκρύπτουν μονιμότητα – στις επιχειρήσεις του Ιδιωτικού Τομέα».
• Σε βάρος του συνόλου της «μνημονιακής νομοθεσίας» οι ανώτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις στις οποίες μέλος είναι το Σωματείο μας (Γ.Σ.Ε.Ε., Ο.Τ.Ο.Ε.) θα ασκήσουν όλα τα προβλεπόμενα έ ν δ ι κ α μέτρα, για να την ακυρώσουν. Παραβιάζεται το Σύνταγμα της χώρας, η Ελληνική Νομοθεσία και οι Διεθνείς, αλλά και οι Ευρωπαϊκές Συμβάσεις/Συνθήκες, αφού αναιρείται κάθε έννοια προστασίας των εργαζομένων και της προσωπικότητας τους με στόχο τη δραματική μείωση του βιοτικού τους επιπέδου υπό την μόνιμη απειλή της απώλειας των θέσεων εργασίας τους.
Οι ως άνω μνημονιακές διατάξεις σκοπό έχουν επίσης την αποδυνάμωση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, την κατάργηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών των εργαζομένων με τη δημιουργία τέτοιων συνθηκών ανασφάλειας Δικαίου που δεν δικαιολογείται ούτε σε περίπτωση πολέμου ή δημόσιου κινδύνου που απειλεί τη ζωή του έθνους…
• Θεωρούμε ότι τα μέλη του Σωματείου μας πρέπει να γνωρίζουν ποια είναι η σημερινή πραγματικότητα που άμεσα μας επηρεάζει όλους.
Ό,τι έχουμε γράψει και επισημάνει δικαιώθηκε απόλυτα από τις εξελίξεις. Η αξία των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας Union-Τράπεζας (σας έχει διανεμηθεί το σχετικό βιβλιαράκι για τα 10 χρόνια του Σωματείου μας) είναι ανεκτίμητη και πρέπει να την διαφυλάξουμε με ενότητα και συσπείρωση.
Αν διολισθήσουμε στις ατομικές συμβάσεις εργασίας τότε ζημιωμένοι θα βγούμε ό λ ο ι.
Να είστε σε ά μ ε σ η επαφή μαζί μας και να μας ενημερώνετε για την παραμικρή εξέλιξη που σας αφορά.
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
Για το Δ.Σ. του Σωματείου (Union) Eurobank
O Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Στάθης Χαρίτος Γιάννης Σιδεράτος
